Προσαλέντης

Επώνυμο παλαιάς οικογένειας ευγενών της Κέρκυρας, που καταγόταν από την Κωνσταντινούπολη και εγκαταστάθηκε στο νησί μετά την Άλωση. Από την οικογένεια αυτή προέρχονται πολλά άτομα που διακρίθηκαν στις επιστήμες και τις τέχνες. 1. Αιμίλιος (1859 – 1926). Ζωγράφος, αδελφός του Παύλου (4). Τα πρώτα του μαθήματα τα διδάχτηκε από τον πατέρα του, ύστερα δε πήγε στο Παρίσι και σπούδασε μηχανική. Όταν γύρισε στην Ελλάδα κατετάγη ως μηχανικός στο πολεμικό ναυτικό. Ως ζωγράφος περιορίστηκε αρχικά στην ελαιογραφία, τα δε έργα του εικόνιζαν αποκλειστικά θαλασσινές σκηνές. Στα τελευταία χρόνια της ζωής του επιδόθηκε στην υδατογραφία. Σπουδαιότεροι από τους πίνακές του είναι: η Ναυμαχία των Δαρανελλίων, η Έξοδος του Άρεως από το Nαυαρίνο, η Πυρπόλησις τουρκικής ναυαρχίδας στην Ερεσσό κ.ά. 2. Ελένη (1870 – 1911). Zωγράφος. Φιλοτέχνησε διάφορα αξιόλογα έργα, πολλά από τα οποία, όπως οι προσωπογραφίες του Κυριακούλη Μαυρομιχάλη και του Τιμολέοντα Αργυρόπουλου, βρίσκονται στο Ιστορικό μουσείο και στο Πανεπιστήμιο της Αθήνας. Παράλληλα φιλοτέχνησε και αγιογραφίες οι περισσότερες από τις οποίες υπάρχουν στην Παναγία των Ξένων στην Κέρκυρα και στον Άγιο Γεώργιο Καρύτση. 3. Θεόδωρος (1664 – 1736). Διετέλεσε μέλος της συγκλήτου της Κέρκυρας και διοικητής του νησιού στην πολιορκία (1716). 4. Παύλος (1857 – 1894). Ζωγράφος, γιος του Σπυρίδωνα. Αρχικά σπούδασε στο Πολυτεχνείο της Αθήνας, συμπλήρωσε δε τις σπουδές του στη Νάπολη και στο Παρίσι. Ο Π. πήγε στην Αίγυπτο, όπου εμπνεύστηκε πίνακες ανατολικών θεμάτων. Από τα έργα του αναβλύζει κάποια ανατολίτικη τεχνοτροπία, η οποία τους προσδίδει μία σπάνια ιδιορρυθμία. Οι περισσότεροι πίνακές του αγοράστηκαν στην Αγγλία. 5. Παύλος (Κέρκυρα 1784 – 1837). Γλύπτης. Μετά τα πρώτα μαθήματα στο εργαστήριο ενός Ιταλού γλύπτη στην Κέρκυρα, πήγε για σπουδές στη Ρώμη, όπου έγινε μαθητής του Κανόβα. Επιστρέφοντας στην Κέρκυρα δίδαξε στη σχολή Καλών Τεχνών (1805) και στην Ιόνια Ακαδημία (1807) και μετά ίδρυσε δική του σχολή, η οποία αργότερα μετατράπηκε σε δημόσια. Από τους πρώτους γλύπτες της νεότερης Ελλάδας, ο Π. κατέχει αξιόλογη ιστορική θέση στην εξέλιξη της γλυπτικής της χώρας μας. Φιλοτέχνησε κυρίως ανδριάντες. 6. Σπυρίδων (1830 – 1895). Ζωγράφος, γιος του Παύλου Β. Σπούδασε στην Ακαδημία Καλών Τεχνών της Βενετίας, από όπου αποφοίτησε με το πρώτο βραβείο. Το 1865 γύρισε στην Ελλάδα και διορίστηκε καθηγητής στο Μετσόβιο Πολυτεχνείο, ύστερα όμως από ένα χρόνο παραιτήθηκε και ξαναπήγε στη Βενετία, όπου ζωγράφισε τον Έμπορο της Βενετίας και την Τραβιάτα. Και τα δύο αυτά έργα βραβεύτηκαν στη διεθνή έκθεση της Βενετίας. Το 1870, ύστερα από προτροπή του βασιλιά Γεωργίου A’ εγκαταστάθηκε οριστικά στην Αθήνα και ανέλαβε τη διακόσμηση του παρεκκλησίου των ανακτόρων. Διορίστηκε πάλι καθηγητής του Πολυτεχνείου όπου δίδαξε μέχρι τον θάνατό του. Ο Π. διακρίθηκε ιδιαίτερα στην προσωπογραφία. Φιλοτέχνησε πολλές προσωπογραφίες αγωνιστών του 1821, που βρίσκονται στο Ιστορικό Μουσείο. Έργα του υπάρχουν επίσης στην Κέρκυρα, στη Ρώμη και στη Βενετία. 7. Φραγκίσκος (1679 – 1728). Λόγιος. Σε νεαρή ηλικία πήγε στην Κωνσταντινούπολη και από εκεί στην Οξφόρδη. Όταν γύρισε στην Κέρκυρα έγινε μοναχός και το 1708 χειροτονήθηκε ιερέας και μετονομάστηκε Φιλόθεος. Ο Π. κήρυξε τον λόγο του Θεού σε όλα τα Επτάνησα. Τα κηρύγματά του, συνολικά 21, δημοσιεύτηκαν σε ιδιαίτερο τόμο. Ο Π. συνέθεσε διάφορα επιγράμματα και μεταγλώττισε το Ευαγγέλιο στη δημοτική. Παύλου Προσαλέντη: ο ανδριάντας του Άγγλου αρμοστή Φρειδερίκου Άνταμς στην Κέρκυρα.